Rozpisanie arsenału technik walki

W poprzednim artykule wspomniałem, że moim zdaniem pomocne jest rozpisanie przynajmniej najczęściej używanych przez nas technik. Najlepiej w odniesieniu do „trybu” lub inaczej „stylu” czy „taktyki”. W roli przypomnienia - taki tryb byłby zbiorem zachowań, który podejmujemy sparując z określonym typem przeciwnika. To my decydujemy po jakich zmiennych ustalimy ten typ – czy istotna jest dla nas głównie jego intencja, tzn. czy napiera ofensywnie, czy raczej bardziej skupia się na obronie, czy jest większy, szybszy, silniejszy, czy lepiej czuje się w grze na długim dystansie, wykorzystując maksymalny lub submaksymalny zasięg, czy może woli zaryzykować więcej, ale podejść bliżej. Po chwili sparingu możemy również ocenić podatność na finty, czyli zmyłki. Wszystkie te czynniki są poszlakami pozwalającymi na wybór najodpowiedniejszych rozwiązań dla tej konkretnie sytuacji.

Rozwiązania te, nieważne czy to proste pchnięcie czy skomplikowana zmyłka, (w tabelce opisane jako „Technika”/”Zagrywka”/”Akcja” ) zwykle łączą się w pewne zbiory, które w tym i poprzednim tekście (oraz w tabelce) nazywam „Trybami” lub „Stylami”. Przykładami takich styli mogą być użyte we wspomnianej wcześniej grze „Silny”, „Szybki” i „Grupowy”, mogą być też „Defensywny”, „Ofensywny” i „Neutralny”. Podziału możemy dokonać też po stopniu zaangażowania – od przyjacielskiego sparingu po prawdziwą walkę, choć w tym wypadku skazujemy się na niemożność bezpiecznego przećwiczenia tego ostatniego… Oczywiście – rzadko kiedy będziemy pracować stuprocentowo tylko jednym trybem, dlatego też dla każdego z nich w tabelce dodałem kolumny na odmiany A i B. Ten dodatkowy (podkreślam, opcjonalny – nie jest konieczne, by je rozdzielać. Można spokojnie ograniczyć się do 3 głównych styli) podział daje nam możliwość dokładniejszego doprecyzowania taktyki, którą przyjmujemy. Przykładowo podział może dotyczyć dystansu, na którym podejmujemy się wybranych akcji lub naszego nastawienia wobec drugiej osoby – czy będzie ono bardziej zachowawcze, czy destruktywne. Poniższa tabelka to jedynie przykład, kolumn może być mniej lub więcej – zależnie od potrzeb. Już samo wypisanie i pogrupowanie tego wszystkiego ułatwi nam usystematyzowanie przez co pozwoli na lepsze dopracowanie poszczególnych elementów naszego arsenału – czyniąc z nas lepszych specjalistów w dowolnej formule, którą się zajmujemy. Samoświadomość to połowa sukcesu. Znając obszary (style) w których czujemy się najlepiej, możemy dążyć do sprowadzenia sparingu właśnie na ten teren. Niejako wymusić na adwersarzu, by ten grał w naszą grę, na naszych warunkach. Wiedząc co sprawia problem – możemy wyizolować tę konkretną sytuację i przepracować ją w sparingu, pod okiem dobrego trenera lub samodzielnie przed lustrem. Dobrze jest więc wiedzieć czego jesteśmy pewni i po którą zabawkę z arsenału naszych technik sięgamy, gdy druga osoba zachowuje się w ten, czy w inny sposób.

Ale taka tabelka ma też trochę inne zastosowanie. Obserwując sparki kolegów lub przeciwników w sporcie, możemy wykonać podobną tabelkę i dla nich. Wiedząc jak reagują na określone zagrania, zyskujemy ogromną przewagę poprzez większe panowanie nad sytuacją. To się naprawdę czuje. Sparując w tempie wszyscy pracujemy, mniej lub bardziej na instynktach. Podczas sparingu często trudno wygospodarować czas na układanie taktyki. Zwykle jest to problem obu stron. W dobie wszędobylskich smartphone’ów i cyfrowych kamer aż żal nie nagrywać sparingów. Świadome oglądanie takich treningów, zwłaszcza z uważną analizą pozwala na zmniejszenie czasu potrzebnego do podjęcia decyzji o przejściu w określony tryb lub zastosowaniu konkretnej techniki. Po prostu trudniej nas zaskoczyć, w końcu już to widzieliśmy.

W sparingu większość osób działa intuicyjnie – i nie ma w tym niczego złego. Każdy z nas uczy się trochę inaczej. Proponowane przeze mnie rozwiązanie kieruję głównie do tych osób, które lubią analizować oraz do tych, które uważają, że w samym sparingu trafiły na ścianę. W tym miejscu chciałbym od razu pocieszyć, że rozwój rzadko kiedy odbywa się liniowo. Jeżeli w danej chwili postępy są mniejsze (albo wręcz wydaje się, że się cofamy) to tylko zwiastuje przyszłą poprawę sytuacji.
Poniżej przedstawiam przykładową, wypełnioną tabelkę, tak, by lepiej zobrazować jeden ze sposobów jej wypełnienia. Oczywiście, na własny użytek polecam wypisać więcej wierszy.

.

Artur 02.05.2020